گاهي شکستن دلي کمتر از آدم کشي نيست .

چند روزيست که اين دل ميشکند.

اه....

تو هميشه ميشکني و من هميشه فراموش ميکنم مگر تو انها را زنده کني.

اما نميدانم چرا اين دفه نميتوان فراموش کنم.

شايد دگر از قلبم،تکيه نباشد براي محبت و فراموشي آن.

به تو سپرده بودمش ، با هزار و يک اميد ....

وحالا براي هزار و يکمين بار

دلم را مي برم تا شکستگي اش را گچ بگيرند !!!

دلم را مبتلايت کرده بودم

خودم را خاک پايت کرده بودم

ندانستم که بي مهري وگرنه

همان اول رهايت کرده بودم !

يك روز فكر ميكردم اگر او را با غريبه اي ببينم شهر را به اتش ميكشم اما امروز براي ديدنش

حاضر نيستم حتي كبريتي روشن كنم

خيلي ها نفرين ميکنن ... تلافي ميکنن... اما نه ... نفرين من ...

الهي اوني که دوستش داري تنهات نذاره ...

تلافي من .... ميرم تا به اون برسي ...

سره راهت نباشم ... راستي ... قد من

دوست داره ...

دل كه رنجيد از كسي خرسند كردن مشكل است

شيشه بشكسته را پيوند كردن مشكل است

مطمئن باش ، برو ...

ضربه ات كاري بود ، دل من سخت شكست ...

و چه زشت به من و سادگيم خنديدي

به من و عشقي پاك ، كه پر از ياد تو بود ...

و به اين قلب يتيم

كه خيالم مي گفت تا ابد مال تو بود ...

تو برو تا راحت تر

تكه هاي دل خود را آرام سر هم بند زنم

تو صادقانه گفتي در خانه قلبت هيچ جايي براي من نيست

من بر قلب سنگي ات بوسه مي زنم که با من صادق بود

تابستان كه نيامدي، پاييز شد

پاييز كه برنگشتي، پاييز ماند

زمستان كه نيايي ،پاييزمي ماند

تو را به دل پاييزي ات

فصلها رابه هم نريز

دلمو شکستی اما تو اشتباه کردی

قسم به اون خدامون خیلی گناه کردی

باید تو رو پیدا کنم شاید هنوز هم دیر نیست

 تو ساده دل کندی ولی تقدیر بی تقصیر نیست . . .

هرگز نشد بیای پیشم بگیری دستای منو
بدونی من عاشقتم گوش کنی حرفای منو

تو بی وفا بودی ولی اونی که برات میمرد منم
تا زنده ام دوست دارم اینم کلام آخرم . . .

وقتی دل تنها کالائیست که خدا شکسته آن را میخرد ، پس چرا من

به دست کسی که دلم را شکسته بوسه نزنم . . . ؟

می روم از رفتن من شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتر از من میروی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

  تلخی برخوردهای سرد را

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است شیشه بشکسته را پیوند کردن مشکل است

هی فلانی زندگی شاید همین باشد یک فریب ساده و کوچک آن هم از دست عزیزی که زندگی را جز برای او وجز با او نمی خواهی

نامه ای بر اب و باد
وای که چقدر سر انگشت خسته بر بخار شیشه این پنجره ها کشیدم و..... تو نیامدی
نیامدی تا ببینی بی توچه تنهایم
نیامدی تا شاید وجدانت راحت بماند
نیامدی تا نشونی تمام وجودم فریاد می زد بی معرفت ترین معشوقه ی دنیا
هستی
تا یادت نیاید روزگاری که تمام دنیایم بودی

شکستن یک دل مگه چقدر قدرت می خواد که فکر کردی اون که قویتره تو هستی

فکرمیکردی خدانیست بالایسربارسفربستی ورفتی بی خبر چشم منویه عمرگذاشتی پشت درنمیشدکناربیای با عشق من بی دردسر؟

دوستان عاشق شدن کار دل است
 دل چو دادی ، پس گرفتن مشکل است

تا توانی با رفیقان همرنگ باش
 یا مزن لاف رفیقی یا حقیقت مرد باش . . .

خاطرم نیست تو از بارانی یا که از نسل نسیم ، هرچه هستی گذرا نیست

هوایت ، بویت ... فقط آهسته بگو  . . . با دلم می مانی . . .

  من منتظرت شدم ولی در نزدی

بر زخم دلم گل معطر نزدی

گفتی كه اگر شود می آیم اما

مرد این دل و آخرش به او سر نزدی

  دلمو شکستی بازم دوبـــاره ه


اما بدون چوبه خدا صدا ندااره ه


تنها آرزوم اینه که یه روزم برسه

چشمای تو مثه ابرااااااا ببــــاره

ای آنکه به تقریرو بیان دم زنی از عشق...
 ما با تو نداریم سخن خیرو سلامت.

  دلم شكسته تر از شیشه های شهر شماست

    شكسته باد آن كه دلش این چنین می خواست...

  سكوت دردناكترین پاسخ من به بیرحمی های توست!

  با خیالِ تو هنوزم مثه هر روز و همیشه هر شبِ حافظه ی من پرِ تصویر تو میشه...

  ما ز یاران چشم یاری داشتیم ، خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

  گفتی نفرین میکنی ؟

گفتم نه ...فقط از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه....

هنوزم از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه.....

دل عشق پر از رنگ و ریا دوست نداشت

یک لحظه تو را زمن جدا دوست نداشت

ای آیینه دار خلوتم باور کن

اندازه ی من کسی تو را دوست نداشت

نمی بخشمت .... بخاطر تمام خنده هایی كه از صورتم گرفتی .... بخاطر تمام غمهایی كه بر صورتم نشاندی .... نمی بخشمت .... بخاطر دلی كه برایم شكستی .... .. بخاطر احساسی كه برایم پرپر كردی ..... نمی بخشمت .... بخاطر زخمی كه بر وجودم نشاندی ..... بخاطر نمكی كه بر زخمم گذاردی .... و می بخشمت بخاطر عشقی كه بر قلبم حك كردی